Monitorowanie ciśnienia tętniczego jest formą inwazyjnego monitorowania ciśnienia krwi i odbywa się poprzez kaniulację tętnicy obwodowej. Monitorowanie hemodynamiczne jest ważne w opiece nad każdym hospitalizowanym pacjentem. Częste monitorowanie ma ogromne znaczenie u pacjentów w stanie krytycznym i pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym, obarczonych zwiększonym ryzykiem zachorowalności i śmiertelności. Można to osiągnąć poprzez monitorowanie przerywane, które jest nieinwazyjne, ale zapewnia jedynie migawki w odpowiednim czasie, lub poprzez ciągłe monitorowanie inwazyjne.
Najbardziej powszechnym sposobem jest monitorowanie ciśnienia tętniczego poprzez kaniulację tętnicy obwodowej. Każdy skurcz serca wywiera ciśnienie, co powoduje mechaniczny ruch przepływu w cewniku. Ruch mechaniczny przekazywany jest do przetwornika poprzez sztywną rurkę wypełnioną płynem. Przetwornik przetwarza te informacje na sygnały elektryczne, które są przesyłane do monitora. Monitor wyświetla krzywą tętniczą od uderzenia do uderzenia, a także wartości liczbowe ciśnienia. Zapewnia to zespołowi opiekuńczemu ciągłą informację o układzie sercowo-naczyniowym pacjenta i może być wykorzystywane do diagnozowania i leczenia.
Najczęstszym miejscem kaniulacji tętniczej jest tętnica promieniowa ze względu na łatwość dostępu. Inne miejsca to tętnica ramienna, udowa i grzbietowa stopy.
W następujących scenariuszach opieki nad pacjentem wskazana byłaby linia tętnicza:
① Pacjenci w stanie krytycznym przebywający na OIT, wymagający ścisłego monitorowania hemodynamiki. U tych pacjentów pomiary ciśnienia krwi w odstępach czasu mogą być niebezpieczne, ponieważ mogą wystąpić nagłe zmiany stanu hemodynamicznego i wymagać szybkiej uwagi.
② Pacjenci leczeni lekami wazoaktywnymi. Pacjenci ci odnoszą korzyści z monitorowania tętnic, umożliwiając lekarzowi bezpieczne dostosowanie dawki leku do pożądanego efektu ciśnienia krwi.
③Pacjenci poddawani zabiegom chirurgicznym o podwyższonym ryzyku zachorowalności lub śmiertelności, albo z powodu istniejących wcześniej chorób współistniejących (serca, płuc, niedokrwistość itp.), albo z powodu bardziej skomplikowanych procedur. Należą do nich między innymi zabiegi neurochirurgiczne, zabiegi krążeniowo-oddechowe i zabiegi, podczas których przewiduje się dużą utratę krwi.
④Pacjenci wymagający częstych badań laboratoryjnych. Należą do nich pacjenci poddawani długotrwałej wentylacji mechanicznej, co wymaga analizy gazometrii krwi tętniczej w celu dostosowania ustawień wentylacji. ABG umożliwia także monitorowanie stężenia hemoglobiny i hematokrytu, leczenie zaburzeń równowagi elektrolitowej oraz ocenę reakcji pacjenta na resuscytację płynową oraz podanie produktów krwiopochodnych i wapnia. U tych pacjentów obecność przewodu tętniczego umożliwia lekarzowi łatwe pobranie próbki krwi bez konieczności wielokrotnego nakłuwania pacjenta. Minimalizuje to dyskomfort pacjenta i zmniejsza ryzyko infekcji, ponieważ integralność skóry nie musi być naruszana przy każdym pobraniu próbki.
Chociaż monitorowanie ciśnienia tętniczego może dostarczyć bezcennych informacji, kaniulacja tętnicza nie jest rutynową opieką nad pacjentem. Nie jest ona wymagana u każdego pacjenta przebywającego na OIT ani u każdego pacjenta poddawanego operacji. U niektórych pacjentów kaniulacja tętnicy jest przeciwwskazana. Należą do nich zakażenie w miejscu założenia, wariant anatomiczny, w którym nie ma krążenia obocznego lub jest ono upośledzone, obecność niewydolności naczyń tętniczych obwodowych oraz choroby naczyń tętniczych obwodowych, takie jak zapalenie tętnic małych i średnich naczyń. Ponadto, choć nie jest to bezwzględne przeciwwskazanie, należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z koagulopatią lub przyjmujących leki uniemożliwiające prawidłową krzepliwość.
Czas publikacji: 28 września 2023 r
