Volg deze stappen om een ECG (elektrocardiogram) op een patiëntmonitor af te lezen:
Controleer de demografische gegevens van de patiënt, zoals naam, leeftijd en geslacht, om er zeker van te zijn dat deze overeenkomen met de patiënt die u bewaakt.
Beoordeel het basislijn- of rustritme. Zoek naar een vlakke lijn die bekend staat als de iso-elektrische lijn en die aangeeft dat het signaal geen elektrische activiteit oppikt. Zorg ervoor dat de monitor goed is aangesloten en dat de kabels stevig op de borst van de patiënt zijn bevestigd.
Observeer de golfvormen op de ECG-tracking. Identificeer de verschillende componenten van de golfvorm:
P-golf: vertegenwoordigt atriale depolarisatie, wat de start van atriale contractie aangeeft.
QRS-complex: weerspiegelt ventriculaire depolarisatie, wat de start van ventriculaire contractie aangeeft.
T-golf: vertegenwoordigt ventriculaire repolarisatie en geeft de herstelfase van de ventrikels aan.
PR-interval: Meet vanaf het begin van de P-golf tot het begin van het QRS-complex, en weerspiegelt de tijd die de elektrische impuls nodig heeft om van de boezems naar de ventrikels te reizen.
QT-interval: Meet vanaf het begin van het QRS-complex tot het einde van de T-golf, en vertegenwoordigt de totale ventriculaire depolarisatie- en repolarisatietijd.
Analyseer het ritme door de regelmaat en consistentie van de golfvormen te observeren. Identificeer de hartslag door het aantal QRS-complexen in een specifieke tijdsperiode te tellen (bijvoorbeeld per minuut). De normale hartslag ligt tussen de 60 en 100 slagen per minuut.
Identificeer eventuele afwijkingen of onregelmatigheden in de ECG-registratie, zoals aritmieën, ischemische veranderingen, geleidingsafwijkingen of andere hartaandoeningen. Raadpleeg een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg of een hartspecialist als u twijfelt of significante afwijkingen van normaal opmerkt.
De functie van een ECG (elektrocardiogram) is het meten en registreren van de elektrische activiteit van het hart. Het is een niet-invasief diagnostisch hulpmiddel dat wordt gebruikt om het hartritme, de hartslag en de algehele gezondheid van het hart te evalueren. Het ECG werkt door het detecteren en registreren van de elektrische signalen die door het hart worden geproduceerd terwijl het samentrekt en ontspant. Deze elektrische signalen worden opgevangen door elektroden die op de huid worden geplaatst en vervolgens versterkt en weergegeven als een grafiek op een monitor of papieren strook. Het ECG biedt waardevolle informatie over de elektrische activiteit van het hart en kan helpen bij het identificeren van verschillende hartaandoeningen, waaronder: Abnormaal hart ritmes (aritmieën): ECG kan onregelmatige hartslagen detecteren, zoals atriale fibrillatie, ventriculaire tachycardie of bradycardie. Myocardinfarct (hartaanval): Bepaalde veranderingen in het ECG-patroon kunnen wijzen op een hartaanval of ischemie (verminderde bloedtoevoer naar het hart) Structurele afwijkingen: ECG-afwijkingen kunnen aanwijzingen geven over aandoeningen zoals vergrote hartkamers, pericarditis of de aanwezigheid van hartklepproblemen. Geleidingsafwijkingen: ECG kan problemen in het elektrische geleidingssysteem van het hart detecteren, zoals atrioventriculair blok of bundeltakblok. Geneesmiddeleffecten of verstoorde elektrolytenbalans: Bepaalde medicijnen of verstoringen van de elektrolytenbalans kunnen specifieke veranderingen in het ECG-patroon veroorzaken. Het ECG is een essentieel hulpmiddel bij het diagnosticeren en monitoren van hartaandoeningen en wordt vaak gebruikt in klinische omgevingen, op de eerste hulp en tijdens routinecontroles. Het helpt zorgverleners de hartfunctie te beoordelen, geschikte behandelingen te bepalen en de effectiviteit van therapieën in de loop van de tijd te monitoren.
Posttijd: 09-aug-2023
